Στη σημερινή εποχή, όπου κυριαρχεί το «εγώ» και ο ατομικισμός, αυτές οι «Παγκόσμιες Ημέρες» ηχούν περισσότερο ως βολικά άλλοθι για την αδράνεια και την απάθειά μας για τις υπόλοιπες 364 ημέρες, παρά ως εφαλτήρια ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης. Όμως αυτή ακριβώς θα έπρεπε, θα όφειλε τουλάχιστον, να είναι η λειτουργία των «Παγκόσμιων Ημερών». Να είναι οι καταλύτες, οι «μπούσουλες» για τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου.

Η 1η Δεκεμβρίου, λοιπόν, έχει θεσπιστεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.  Όλοι πλέον γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισής του.  Σήμερα, τα κρούσματα AIDS αυξάνουν συνεχώς. Επίσης, στην κοινωνία που ζούμε  οι ρυθμοί ζωής αποξενώνουν τον άνθρωπο και τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού γίνονται συνεχώς πιο έντονα, ενώ οι οροθετικοί ζουν στιγματισμένοι.Ο ιός δεν κάνει διάκριση μεταξύ φύλου, ηλικίας, φυλής ή οικονομικής κατάστασης. Όλοι οι άνθρωποι μπορεί να μολυνθούν εάν δεν τηρούνται οι βασικοί κανόνες προστασίας.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η ενημέρωση, η χρήση και η προφύλαξη και επιπλέον σεβόμενοι και προασπιζόμενοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδράμουμε με οποιοδήποτε τρόπο  στον αγώνα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.